കായല്‍ സൂര്യനെ വിഴുങ്ങുന്നതും നോക്കി വിഷാദ മുഖവും കലുഷിതമായ മനവുമായി അശ്വതി ഇരുന്നു..
അവളുടെ മനസ്സില്‍ സാഗര തിരകള്‍ അലയടിക്കുകയായിരുന്നു..
ഓര്‍മകളുടെ കാഠിന്യം അവളെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥയാക്കി..
അരികില്‍ ഇതൊന്നുമറിയാതെ അര്‍ജുന്‍ കടലാസ് തോണി ഉണ്ടാക്കി കളിച്ചു രസിക്കുകയായിരുന്നു..
അവന്‍റെ ഭാവിയെ ഓര്‍ത്ത്‌ അവളുടെ നെഞ്ച് പിടയുകയായിരുന്നു..
ഈശ്വരാ.. എന്തിനു നീ ഞങ്ങളോടിത്ര ക്രൂരനാകുന്നു..?
അജയന്‍.. അവന്‍ ഓര്‍മയായിട്ട് ഇന്നേക്ക് മുപ്പതു നാള്‍ തികയുന്നു.. അവളുടെ മനസ്സില്‍ എല്ലാം ഒരു ചലച്ചിത്രം പോലെ തെളിഞ്ഞു വരുന്നു..
അവനെ ആദ്യമായി കണ്ട ദിവസം..
കോളേജില്‍ പോകുകയായിരുന്ന തന്‍റെ നേരെ വഴിയരികിലെ കലുങ്കില്‍ നിന്നും വന്ന ഒരു ഏറു കണ്ണ്..
അതൊരു സൗഹൃദത്തിലേക്ക് വച്ച കാലടിയായി..
പിന്നീടാ സൗഹൃദം പ്രണയത്തിനു വഴി മാറിയതും വീട്ടുകാരുടെ പ്രതീക്ഷകള്‍ തകിടം മറിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങിയതുമെല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞ പോലെ..
നഗരത്തിലെ പ്രസിദ്ധമായ ഒരു കമ്പനിയില്‍ മെഡിക്കല്‍ റപ്രേസെന്റെറ്റിവ് ആയിരുന്നു അജയന്‍..
പേര് സൂചിപ്പിക്കും പോലെ ഒരു അതികായന്‍..
കാഴ്ചയില്‍ സുമുഖനും പെരുമാറ്റത്തില്‍ വിനയാന്വിതനും..
അതൊക്കെയാകാം തന്നെ അവനിലേക്ക്‌ അടുപ്പിച്ചത്.. അവള്‍ ഓര്‍ത്തു..
ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ ഒരു അപകടത്തില്‍ അച്ഛനമ്മമാരെ നഷ്ടപ്പെട്ട അവനു മുത്തശ്ശിയായിരുന്നു ബന്ധുവെന്നു പറയാന്‍ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത്..
ബന്ധുരാഹിത്യമായിരുന്നു അവനില്‍ തന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ കണ്ട ദോഷം..
അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനെതിരായി അജയന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി വന്നതും മുത്തശ്ശി ഒരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ സ്വീകരിച്ചതുമെല്ലാം അവള്‍ കണ്ണിനു മുന്നില്‍ കാണുകയായിരുന്നു..
സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഒരു നിറകുടമായിരുന്നു ആ മുത്തശ്ശി..
തങ്ങള്‍ക്കു പിറന്ന ഉണ്ണിയെ അവര്‍ നിലത്തു വച്ചിട്ടില്ല..
അന്ത്യ നിമിഷങ്ങളില്‍ പോലും അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങുകയായിരുന്നു..
എന്‍റെ മോളെ നീ ഒരിക്കലും കരയിക്കരുതേ എന്നവര്‍ അജയനോട് പറയുകയായിരുന്നില്ല.. ആജ്ഞാപിക്കുകയായിരുന്നു..
ആ ആജ്ഞ അവന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നത്രയും കാലം പാലിക്കുകയും ചെയ്തു..
അവന്‍റെ കൂടെയുള്ള ഒരു നിമിഷം പോലും അവള്‍ക്ക് സങ്കടമെന്തെന്നറിയേണ്ടി വന്നില്ല..
അജയന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ എല്ലാം അറിഞ്ഞു പെരുമാറുന്നവളായിരുന്നു അശ്വതി..
സാമ്പത്തികമായി ഉന്നതിയിലല്ലെങ്കിലും തങ്ങളുടെ ഓരോ ചെറിയ നിമിഷങ്ങളും നിമിഷവും അവര്‍ ആഘോഷിക്കുകയായിരുന്നു..
അന്നായിരുന്നു തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്‍റെ താളം തകര്‍ത്തു കളഞ്ഞ ആ സംഭവം നടന്നത്..
അര്‍ജുന്റെ മൂന്നാം പിറന്നാളായിരുന്നു അന്ന്..
ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ ദൈവം തന്ന ആ നിധിയുടെ , ആ ദൈവ ദൂതന്‍റെ എല്ലാ പിറന്നാളുകളും ഞങ്ങള്‍ ആഘോഷിക്കാറുണ്ട്..
ഇത്തവണ അവധി ദിനമായത് കൊണ്ട് അജയനാണ് കേക്കും മറ്റും വാങ്ങാന്‍ പോയത്..
തന്നെ കാത്തിരുന്ന വാര്‍ത്ത കേട്ട് അശ്വതി മോഹാലസ്യപ്പെട്ടു വീണു..
തന്‍റെ പ്രിയതമന്‍ ഇഹലോക വാസം വെടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..
തന്‍റെ ബൈക്കിന്റെ കുറുകെ അശ്രദ്ധ൦ ഓടിയ ഒരു പിഞ്ചു പൈതലിനെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തില്‍ നിയന്ത്രണം വിട്ടു അടുത്ത് നിര്‍ത്തിയിട്ടിരുന്ന കാറില്‍ ഇടിക്കുകയായിരുന്നു..
അവന്‍റെ മൃതശരീര൦ നോക്കി പ്രജ്ഞയറ്റ്‌ അശ്വതി ഇരുന്നു..
അവള്‍ പാതി മരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
ഭൗതിക ശരീരം മാത്രമേ അവിടെ ജീവനോടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..
അയല്‍വാസികള്‍ ആരൊക്കെയോ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു..
പക്ഷേ അവള്‍ ഒന്നും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല..
മരണം കഴിഞ്ഞു മൂന്നാം നാളാണ് അവള്‍ ജലപാനം ചെയ്തത്..
ജീവിതത്തോടുള്ള അവളുടെ ആശ തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു..
മകനെ ഓര്‍ത്തു മാത്രമാണ് അവള്‍ ജീവിക്കാന്‍ ഉറച്ചത്..
പക്ഷേ മുന്നില്‍ ശൂന്യത മാത്രം..
തന്‍റെ പഠനം വഴിക്ക് വച്ച് മുടങ്ങിയതില്‍ അവള്‍ക്ക് ആദ്യമായി വ്യസനം തോന്നി..
"ഇതാണോ അജയന്റെ വീട്..?"
ചോദ്യം കേട്ട് അവള്‍ ഞെട്ടി എണീറ്റു..
ധാര ധാരയായി ഒഴുകിയിരുന്ന കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചുകൊണ്ടവള്‍ പറഞ്ഞു..
"അതെ..!! ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായില്ല.."
"ഞാന്‍ LICയില്‍ നിന്നും വരുകയാണ്..
അജയന്‍ ഒരു പോളിസി എടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..
നിങ്ങളായിരുന്നു നോമിനി..
അതിന്‍റെ ചെക്ക് ശരിയായിട്ടുണ്ട്..
അത് തരാന്‍ വന്നതാ..!!"
അയാള്‍ ഒരു ചെക്ക് എടുത്ത് അവള്‍ക്കു നേരെ നീട്ടി..
വിറയാര്‍ന്ന കൈകളാല്‍ അവള്‍ ആ ചെക്ക്കൈപ്പറ്റി..
അയാള്‍ നടന്ന് അകലുമ്പോള്‍ അവള്‍ ആ ചെക്കിലേക്ക് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കുകയായിരുന്നു..
അപ്പോഴും അവളുടെ കൈകളുടെ വിറയല്‍ നിന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു..
അവളുടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു നദി ഉധ്ഭവിക്കുകയായിരുന്നു..
അവളുടെ മനസ്സില്‍ സാഗര തിരകള്‍ അലയടിക്കുകയായിരുന്നു..
ഓര്‍മകളുടെ കാഠിന്യം അവളെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥയാക്കി..
അരികില്‍ ഇതൊന്നുമറിയാതെ അര്‍ജുന്‍ കടലാസ് തോണി ഉണ്ടാക്കി കളിച്ചു രസിക്കുകയായിരുന്നു..
അവന്‍റെ ഭാവിയെ ഓര്‍ത്ത്‌ അവളുടെ നെഞ്ച് പിടയുകയായിരുന്നു..
ഈശ്വരാ.. എന്തിനു നീ ഞങ്ങളോടിത്ര ക്രൂരനാകുന്നു..?
അജയന്‍.. അവന്‍ ഓര്‍മയായിട്ട് ഇന്നേക്ക് മുപ്പതു നാള്‍ തികയുന്നു.. അവളുടെ മനസ്സില്‍ എല്ലാം ഒരു ചലച്ചിത്രം പോലെ തെളിഞ്ഞു വരുന്നു..
അവനെ ആദ്യമായി കണ്ട ദിവസം..
കോളേജില്‍ പോകുകയായിരുന്ന തന്‍റെ നേരെ വഴിയരികിലെ കലുങ്കില്‍ നിന്നും വന്ന ഒരു ഏറു കണ്ണ്..
അതൊരു സൗഹൃദത്തിലേക്ക് വച്ച കാലടിയായി..
പിന്നീടാ സൗഹൃദം പ്രണയത്തിനു വഴി മാറിയതും വീട്ടുകാരുടെ പ്രതീക്ഷകള്‍ തകിടം മറിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങിയതുമെല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞ പോലെ..
നഗരത്തിലെ പ്രസിദ്ധമായ ഒരു കമ്പനിയില്‍ മെഡിക്കല്‍ റപ്രേസെന്റെറ്റിവ് ആയിരുന്നു അജയന്‍..
പേര് സൂചിപ്പിക്കും പോലെ ഒരു അതികായന്‍..
കാഴ്ചയില്‍ സുമുഖനും പെരുമാറ്റത്തില്‍ വിനയാന്വിതനും..
അതൊക്കെയാകാം തന്നെ അവനിലേക്ക്‌ അടുപ്പിച്ചത്.. അവള്‍ ഓര്‍ത്തു..
ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ ഒരു അപകടത്തില്‍ അച്ഛനമ്മമാരെ നഷ്ടപ്പെട്ട അവനു മുത്തശ്ശിയായിരുന്നു ബന്ധുവെന്നു പറയാന്‍ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത്..
ബന്ധുരാഹിത്യമായിരുന്നു അവനില്‍ തന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ കണ്ട ദോഷം..
അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനെതിരായി അജയന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി വന്നതും മുത്തശ്ശി ഒരു നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ സ്വീകരിച്ചതുമെല്ലാം അവള്‍ കണ്ണിനു മുന്നില്‍ കാണുകയായിരുന്നു..
സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഒരു നിറകുടമായിരുന്നു ആ മുത്തശ്ശി..
തങ്ങള്‍ക്കു പിറന്ന ഉണ്ണിയെ അവര്‍ നിലത്തു വച്ചിട്ടില്ല..
അന്ത്യ നിമിഷങ്ങളില്‍ പോലും അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങുകയായിരുന്നു..
എന്‍റെ മോളെ നീ ഒരിക്കലും കരയിക്കരുതേ എന്നവര്‍ അജയനോട് പറയുകയായിരുന്നില്ല.. ആജ്ഞാപിക്കുകയായിരുന്നു..
ആ ആജ്ഞ അവന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നത്രയും കാലം പാലിക്കുകയും ചെയ്തു..
അവന്‍റെ കൂടെയുള്ള ഒരു നിമിഷം പോലും അവള്‍ക്ക് സങ്കടമെന്തെന്നറിയേണ്ടി വന്നില്ല..
അജയന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ എല്ലാം അറിഞ്ഞു പെരുമാറുന്നവളായിരുന്നു അശ്വതി..
സാമ്പത്തികമായി ഉന്നതിയിലല്ലെങ്കിലും തങ്ങളുടെ ഓരോ ചെറിയ നിമിഷങ്ങളും നിമിഷവും അവര്‍ ആഘോഷിക്കുകയായിരുന്നു..
അന്നായിരുന്നു തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്‍റെ താളം തകര്‍ത്തു കളഞ്ഞ ആ സംഭവം നടന്നത്..
അര്‍ജുന്റെ മൂന്നാം പിറന്നാളായിരുന്നു അന്ന്..
ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ ദൈവം തന്ന ആ നിധിയുടെ , ആ ദൈവ ദൂതന്‍റെ എല്ലാ പിറന്നാളുകളും ഞങ്ങള്‍ ആഘോഷിക്കാറുണ്ട്..
ഇത്തവണ അവധി ദിനമായത് കൊണ്ട് അജയനാണ് കേക്കും മറ്റും വാങ്ങാന്‍ പോയത്..
തന്നെ കാത്തിരുന്ന വാര്‍ത്ത കേട്ട് അശ്വതി മോഹാലസ്യപ്പെട്ടു വീണു..
തന്‍റെ പ്രിയതമന്‍ ഇഹലോക വാസം വെടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..
തന്‍റെ ബൈക്കിന്റെ കുറുകെ അശ്രദ്ധ൦ ഓടിയ ഒരു പിഞ്ചു പൈതലിനെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തില്‍ നിയന്ത്രണം വിട്ടു അടുത്ത് നിര്‍ത്തിയിട്ടിരുന്ന കാറില്‍ ഇടിക്കുകയായിരുന്നു..
അവന്‍റെ മൃതശരീര൦ നോക്കി പ്രജ്ഞയറ്റ്‌ അശ്വതി ഇരുന്നു..
അവള്‍ പാതി മരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
ഭൗതിക ശരീരം മാത്രമേ അവിടെ ജീവനോടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..
അയല്‍വാസികള്‍ ആരൊക്കെയോ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു..
പക്ഷേ അവള്‍ ഒന്നും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല..
മരണം കഴിഞ്ഞു മൂന്നാം നാളാണ് അവള്‍ ജലപാനം ചെയ്തത്..
ജീവിതത്തോടുള്ള അവളുടെ ആശ തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു..
മകനെ ഓര്‍ത്തു മാത്രമാണ് അവള്‍ ജീവിക്കാന്‍ ഉറച്ചത്..
പക്ഷേ മുന്നില്‍ ശൂന്യത മാത്രം..
തന്‍റെ പഠനം വഴിക്ക് വച്ച് മുടങ്ങിയതില്‍ അവള്‍ക്ക് ആദ്യമായി വ്യസനം തോന്നി..
"ഇതാണോ അജയന്റെ വീട്..?"
ചോദ്യം കേട്ട് അവള്‍ ഞെട്ടി എണീറ്റു..
ധാര ധാരയായി ഒഴുകിയിരുന്ന കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചുകൊണ്ടവള്‍ പറഞ്ഞു..
"അതെ..!! ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായില്ല.."
"ഞാന്‍ LICയില്‍ നിന്നും വരുകയാണ്..
അജയന്‍ ഒരു പോളിസി എടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..
നിങ്ങളായിരുന്നു നോമിനി..
അതിന്‍റെ ചെക്ക് ശരിയായിട്ടുണ്ട്..
അത് തരാന്‍ വന്നതാ..!!"
അയാള്‍ ഒരു ചെക്ക് എടുത്ത് അവള്‍ക്കു നേരെ നീട്ടി..
വിറയാര്‍ന്ന കൈകളാല്‍ അവള്‍ ആ ചെക്ക്കൈപ്പറ്റി..
അയാള്‍ നടന്ന് അകലുമ്പോള്‍ അവള്‍ ആ ചെക്കിലേക്ക് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കുകയായിരുന്നു..
അപ്പോഴും അവളുടെ കൈകളുടെ വിറയല്‍ നിന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു..
അവളുടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു നദി ഉധ്ഭവിക്കുകയായിരുന്നു..
KAdu katti prayogangal aanalloda...Kollam
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂരചയിതാവ് ഈ അഭിപ്രായം നീക്കംചെയ്തു.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂകൊള്ളാം മാഷേ .
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഏതു നാട്ടിലാടാ നോമിനിക്ക് ചെക്ക് വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്നത്.....???? അതും LIC....
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂha ha..:)
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂvalare nalla avatharana reethi aanu..cheriya vishayangal polum nannyi avatharippikanulla kazhivund.kurachu koodi nala depth ulla prameyangal thiranjedukk maashe..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ@Ammuuty : Thank you for the comment. Depth ulla prameyangal kandethan sramikkaam..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ